bogart-bacall
show me a beautiful woman
and i will show you a man who is tired of fucking her.

φ(θ)όνος

Το αυθεντικό, αρχετυπικό ‘κακό’ ζει και βασιλεύει. Όλοι κάποτε νιώθουμε το βρωμερό του χνώτο στο σβέρκο, να μας παγώνει. Όπως γνωρίζουμε αυθεντικά καλούς ανθρώπους στη ζωή μας – ελάχιστους βέβαια - έτσι συναντάμε και το άλλο άκρο. Τους πραγματικά κακούς.

Πρόκειται για πολύ σπάνιο είδος, αλλά πραγματικό. Τροφοδοτούνται και θεριεύουν με τη δυστυχία των άλλων, την οποία φροντίζουν και να την προκαλούν με ραδιουργίες. Μπαίνουν στις ζωές τους, μόνο και μόνο για να τις δουν να καταστρέφονται. Είναι εξαίρετοι ηθοποιοί, για να μπορούν να εισχωρούν άνετα στα άδυτα του καθενός με τη μέθοδο της παραπλάνησης. Συνήθως, παίζουν το ρόλο του θύματος και του ερημίτη, πού έχει απογοητευτεί από τους ανθρώπους και έχει αποσυρθεί από την απάτη της κοινωνικοποίησης. Εκθυάζουν το εκάστοτε θύμα τους, ως την τελευταία τους ελπίδα στο ανθρώπινο είδος, επικαλούμενοι τις ευαισθησίες και την ενσυναίσθησή του. Το απόλυτο κακό αναγνωρίζεται δύσκολα, ειδικά αν έχεις φύση καλοπροαίρετη και αφέλεια. Όταν όμως το γνωρίσεις μια φορά, μπορείς πλέον να το αναγνωρίζεις πάντα. Ο καλύτερος τρόπος, για να το αντιμετωπίσεις είναι η αδιαφορία. Μόνο τότε αποδυναμώνεται, συρρικνώνεται, απονοηματοδοτείται.Αδιαφόρησε και ακύρωσέ το σε βάθος χρόνου. Επειδή τού έχεις γίνει έμμονη ιδέα, οπλίσου με υπομονή. Αργά ή γρήγορα θα πεθάνει από την ίδια του την κακία. Θα δαγκώσει τη γλώσσα του και θα αυτοδηλητηριαστεί σε μια σπασμοδική, εμπαθή απόπειρα να σκοτώσει.

το αυθεντικό κακό λέγεται φθόνος και η πιο επικίνδυνή του μορφή είναι όταν τροφοδοτείται από την ευφυϊα.

helter-skelter χελωνονιντζάκια της 3ης διεθνούς.

Είναι κάτι γραφικά τυπάκια -είχα προσλάβει καναδυό τέτοια στη δουλειά- που επειδή έχουν φτιάξει ιμάμ με ολίγην από Μπουκόφσκι, Τσάντλερ, Κέρουακ και Σολτσενίτσιν και έχουν καταπιεί όλο το Λύντς, τον Τζάρμους και τα άπαντα του Ταρκόφσκυ σε χάπι, που τούς το έχωσε βαθειά στον οισοφάγο ο καθοδηγητής τους, νομίζουν ότι μπορούν να καβαλήσουν ό,τι περνά από μπροστά τους, πέρα από τις δίχρονες καφετιέρες τους με τη σπασμένη εξάτμιση. Αποτελούν μια ολόκληρη φυλή, που βιώνει τη μαζική παράκρουση ότι έχει το αποκλειστικό δικαίωμα στην ευφυία, την καλλιέργια, τη δημιουργικότητα και τον τσαμπουκά. Πρόκειται για τους χειρότερους ρατσιστές και φασίστες. Ο,τιδήποτε ξένο και πέρα από τα σύνορα Αλεξάνδρας-Πανόρμου είναι για μολότωφ. Μονίμως θυμωμένα με τον κόσμο και αγριεμένα, περνούν τα τριάντα και ακόμη δεν έχουν καταφέρει να ασχοληθούν με την ουσία των πραγμάτων, παραμένοντας εγκλωβισμένα στη σημειολογία, την περιπτωσιολογία και τις ιδεολογίες που έχουν αποστηθίσει στην ντόπια Komsomol. Αν ρίξεις μια ματιά βαθειά μέσα στη ζωή τους, θα βρεις πάντα μια μικροαστική εστία, μια Ιοκάστη που τους κυνηγά με το ταπεράκι, έναν Κρέοντα που παιδιόθεν τους τα έκοβε σύριζα να σαπίζει με το φανελλάκι σε μια πολυθρόνα, σεμενάκια στους καναπέδες και ταμπού κορνιζαρισμένα στους τοίχους. Θα βρεις όλους τους κλασικούς λόγους πού εγείρουν όλον αυτόν τους τον θυμό. Το γεγονός όμως, ότι δεν έχουν κάνει ποτέ κάτι υπερβατικό στη ζωή τους, δε δικαιολογεί την τόση έπαρση που κουβαλάνε και τον άκρατο σαρκασμό. Σιγά τα αίματα και τα εντόσθια. Πιασάρικα είναι, δε λέω. Πολλοί μαλάκες τη βρίσκουν με αγριογκόμενες που φτύνουν και βρίζουν και άλλες τόσες ηλίθιες, που υγραίνονται με τα αντίστοιχα αρσενικά γκαζάκια. Το θέμα είναι, έχει φάει κανείς λίγο ξυλαράκι να ξεχάσει το νονό που τον βάφτισε; Τού' χει πεθάνει κανείς στα χέρια; Έχει βρεθεί στη θέση να πρέπει να πάρει απόφαση για τη ζωή κάποιου που αγαπάει; Έχασε ποτέ τη γη κάτω από τα πόδια του για οποιοδήποτε λόγο, για να δεί το αληθινό πρόσωπο του σπλάτερ; Ίσως, λέμε, ίσως τότε να ξεθύμωνε λιγάκι και να ξεφουσκωνε το αερόστατο-'εγώ' (αν και έχουμε δει και αμετανόητες περιπτώσεις,πού την κάναν για στρατόσφαιρα, παρ'όλες τις κακουχίες και τα χτυπήματα). Με άλλα λόγια: η ζωή είναι πολύ μικρή, για να είναι τόσο θυμωμένη. Άσε που δεν είναι πια καθόλου σέξυ ο τσαμπουκάς. Αυτό περνούσε τότε πού εκαίγαν τα σουτιέν τους κι αφήναν λυκότριχα. Και το χειρότερο; Αυτός ο douvroudjas, σε δέκα χρόνια, στα κοριτσάκια εκδηλώνεται ως υστερία και κατινιά (μακριά από εμάς, μαινάς, κι όπου θές ας πάς). Στάνταρ. Αυτή η επιδειξιομανία με τις κοχόνες είναι επισης λίαν αντιαισθητική, ειδικά σε πολύ στενα παντελόνια ή κοντή φούστα. Τέλος, πέρα από το θέμα αισθητικής υπάρχει και κάτι άλλο: έκθεση στην έκθεση, Θα τα πάρεις και στο χέρι, μια ωραία πρωία. Κι αυτό καραστάνταρ.


υ.γ.1: Μην τη λένε, για να μη τούς την πουν. Ή μήπως, περιμένουν αξιοπρέπεια, πού στη γλώσσα τους είναι συνώνυμη με την υποχωρητικότητα και τη βλακεία;

υ.γ.2: η απάντηση έρχεται πριν την ερώτηση (πάντα πιστή οπαδός του Όσκαρ): γιατί έτσι μάς αρέσει.

πολύ μου αρέσει το concept παλάτι-φάκγιου μπλογκ. Κρίμα τα Louis XIV μου, αλλά χαλάλι. Εμπνέομαι για ξεσάλωμα, η polyglotte μεγαλοαστή.

may i feel said he
i'll squeal said she
just once said he
it's fun said she
may i touch said he
how much said she
a lot said he
why not said she
let's go said he
not too far said she
what's too far said he
where you are said she
may i stay said he
which way said she
like this said he
if you kiss said she
may i move said he
is it love said she
if you're willing said he
but you're killing said she
but it's life said he
but your wife said she
now said he
ow said she
tiptop said he
don't stop said she
oh no said he
go slow said she
cccome? said he
ummm said she
you're divine! said he
you are Mine said she.


- e.e. cummings

(και επί τω λαϊκοτέρω: άλλα λέει η θειά μου, άλλ' ακούν τ' αυτιά μου.
τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, η απαρχή της ασυνεννοησίας...)

fear of fear

Ever the listener, but not the composer.

Ever with reason, averting the verse.

Ever with expertise, avoiding experience,.

Ever the lover, aborting the love.

hfsfkhfjdjsdhfjhshfhfdj

In the heights of Fear,

one is better off,

keeping a safe distance

away from the ledge of one's self.

ασξδνκαδηακησξδαηδ

(αφιερωμένο σε μια παλία γνωριμία, που η πολλή επιφυλακή δεν την άφησε ποτέ να γίνει σχέση)

ojos rojos

είδε.
κάτω από τις 8 στρώσεις προστατευτικού είδε τα σωθικά και τα ξωτικά τους.
ειδε τις θάλασσες από πνιγμένα κορμιά. είδε βουνά από 'θέλω' στοιβαγμένα το ένα πάνω στ' άλλο, όλα δολοφονημένα και διαπερασμένα από αιχμηρά 'μη'.
είδε στρατιές από σιδηρόφρακτα 'μπορώ', κυκλωμένα και παραδομένα σε εχθρικές λογικές.
αλλά πέρα από τον τρόμο είδε λιβάδια με σπείρες και πουλιά αιώνια, που ταϊζουν την ψυχή και το πνεύμα με το σοφό τραγούδι τους.
τα είδε όλα.
και μαγεύτηκε.
κι' ο κόσμος ο κρυφός είδε τον εαυτό του ξαφνικά, να καθρεφτίζεται σε ξένα μάτια.
και ντράπηκε.
και θύμωσε.
Και διέταξε ένα από τα 'μπορώ' να αρπάξει το πιο αιχμηρό 'μη' της υπο-κράτειας και να της επιτεθεί, όπως έχει μάθει να κάνει σε κάθε εχθρική λογική.
έτσι κι έγινε. της έβγαλε τα μάτια και της ξερίζωσε τη γλώσσα, για να μη μάθει ποτέ ο πάνω κόσμος για τα βουνά και τις θάλασσες από στιβαγμένα πτώματα, αλλά ούτε για τα μαγικά λιβάδια και τα ξωτικά τους.
και ζήσαν όλοι καλά.εκείνος προστατευμένος κάτω από τις 8 στρώσεις του και εκείνη,

αταξίδευτη.

(dedicated to)

η οικογένειά μου

σάς παρουσιάζω τον μπαμπά και τη μαμά μου.

(επί τω λαϊκοτέρω, κάγκελα παντού)